blog – Zingen is gevaarlijk !

Ik ben zo iemand op wie het liedje van ‘kinderen voor kinderen’ uit 1991 van toepassing is “ik word altijd wakker met een wijsje in m’n hoofd”.
Soms tot ergernis van mijn vrouw die niet zo gediend is van vrolijk gezang of gefluit op de vroege morgen. Maar op zondagmorgen kan ik m’n hart ophalen want dan kan ik voluit met de kerkgangers meezingen met liederen die ik nota bene zelf heb mogen uitzoeken !

        Het zingen is een belangrijk onderdeel van de eredienst.  Wanneer de gemeente zingt komt ze zelf aan het woord. Al zingend looft ze God, antwoordt ze op God, zingt ze haar geloof uit, of juist haar moeiten, haar angst, haar twijfel en zingt ze zichzelf het geloof ‘in’. 
Zingen is je hart luchten voor God. Als je geen woorden meer hebt, ga dan maar zingen. En het kan je soms meer raken dan de preek. Het zingen verbindt ons met God en met elkaar. Is dus ook gemeenschapsvormend. Dus overbodig om (nogmaals) te zeggen dat het zingen een wezenlijk onderdeel van de kerkdienst is.

        Maar ineens zit het zingen in de beklaagdenbankje, het mag niet meer….want het is gevaarlijk.  Het zou te vergelijken zijn met hoesten en daarmee een belangrijke verspreider van het covid19-virus.
De verhalen over koren waar een bovengemiddeld aantal leden besmet is geraakt, n m voeden de gedachte dat zingen gevaarlijk is – iets wat premier Rutte tijdens zijn persconferenties nog eens herhaalde. Maar is dat wel zo ? Zeker weten doet men dat niet.
Maar ook als kerk willen we braaf zijn, dus houden we ons netjes aan de voorschriften en dwingende adviezen van de overheid. Bovendien willen we niet op ons geweten hebben dat er een virus-uitbraak plaatsvindt omdat wij het zo nodig beter wilden weten.
We zijn geen Maurice de Hond…

        Er zijn kerken waar in corona-tijd een aantal gemeenteleden zingen vóór in de kerk.  De onderlinge afstand tussen de zangers moet 3 meter zijn en de afstand tussen de zangers en de toegezongen gemeente moet 8 meter zijn. 8 meter ! Dan houden we in onze kerk bijna geen ‘toegezongen gemeente’ meer over ! Er wordt in overweging gegeven om de zangers met hun rug naar de gemeente te laten staan, dan kan er aan die 8 meter worden ontkomen. Maar of dat dan weer zo’n goed idee is…
In Gorredijk doen we het dus anders, spelen we tijdens de dienst de liederen van youtube af.
Ik heb gehoord dat er gemeenteleden zijn die zeggen : zolang er niet gezongen mag worden, ga ik niet naar de kerk. Dat snap ik wel, ik schreef net zelf dat zingen een wezenlijk onderdeel is. Maar tegelijk : niet het enige onderdeel, er gebeurt nog zoveel meer in een dienst. Bovendien zei iemand : ik mag ook graag zingen, maar toen ik de dienst meemaakte hoorde ik het lied, en ik las de woorden en dat vond ik eigenlijk ook best wel mooi. De woorden kwamen binnen.

        Maar dit alles gezegd hebbende, zijn wij eigenlijk wel zulke goede zangers ?
Als je de romeinse dichter Tacitus moet geloven niet. Hij schreef : “Frisia non cantat”, oftewel : Hollanders kunnen niet zingen. Leuk natuurlijk dat hij dan het woord ‘Frisia’ gebruikt, maar dat terzijde. We spreken dan wel over 60-110 na Christus. Is er sindsdien niets veranderd ?
De engelse opwekkingsprediker Spurgeon, 1834-1892,  zei nog over ons : ‘toen de mensen hun gezang aanhieven dacht ik dat alle stieren van Basan op mij af kwamen”. Om het mild te zeggen : hij was dus niet zo enthousiast over onze zangkwaliteiten.

Is dat misschien ten goede veranderd, in de afgelopen 100 jaar ?  Dat mag je toch hopen.
Of moeten we wat bescheidener zijn met zingen ? Deze corona-crisis zou dan een mooie aanzet kunnen zijn. Ik ken wel gemeenteleden – niet hier in Gorredijk, natuurlijk – die met het zingen van een bekend lied of psalm een keel opzetten dat de pannen van het kerkdak rinkelen. De kerkeraad zou dan het advies kunnen geven zich wat ingetogener te laten horen.
Maar of je nu hard zingt, zacht zingt of vals zingt, als de woorden uit het hart komen, weerklank vinden in het hart is het, naar mijn mening, goed voor God. Maar het RIVM vindt het daarmee niet minder gevaarlijk voor de volksgezondheid.

Daarom zingen we in de Ontmoetingskerk geheel nog niet, maar mee-neuriën (met gesloten mond !) kan natuurlijk wel en misschien kun je dat ook wel ervaren als een vorm van zingen.

        En anders kunnen we altijd nog overwegen om bij binnenkomst aan iedere kerkganger een zang-spatmasker uit te reiken….  

                                                         Ron Lafeber

Plaats een reactie