Regelmatig schrijft ds. Ron Lafeber een blog over een actueel onderwerp of iets dat hem bezig houdt en hij met ons wil delen.
- Ron’s blog: Het verhaal van de verdwenen collectezak
Er was eens, een poos geleden, een verdrietig collectezakje. Samen met zijn vriendjes hing hij in een rek in de kerk. Hij was verdrietig. Ze waren met velen. Maar zoveel mensen kwamen er helaas niet meer in de kerk dat alle zakjes nodig waren. Hij werd nooit meer gebruikt. “Nooit kiezen ze mij meer uit”, dacht het collectezakje verdrietig. “Ze hebben mij niet meer nodig. Ik ben nutteloos”.
Maar op een dag kwam er een vraag van anderen of ze voor hun kerkdiensten op vrijdagmiddag een collectezak mochten hebben. Dat mocht wel. De kerk had er toch meer dan genoeg. En zo kwam het dat het collectezakje toch weer dienst ging doen, eens in de 14 dagen, op de vrijdagmiddag.
Het collectezakje leerde: denk dus nooit dat je uitgerangeerd en nutteloos bent, want je zult zien dat je toch altijd nog wel van betekenis kunt zijn voor anderen.
Toen, op een dag, werd er een kerkdienst gehouden in het theater van het dorp. De diaken van dienst haalde een paar zakken uit de kerk, voor de collecte die zondag. In de week erna hing ze ze weer terug in het rek. Ze schrok. Er miste er één ! Ze was er één kwijt ! Hoe kon dat ??
Ontsteld liep ze de hele route af die ze die zondagmorgen gelopen had, van de kerk naar het theater en weer terug, maar ze vond de collectezak niet. Ze nam contact op met het theater: “hebben jullie ook een collectezak gezien ? …zwart fluweel, twee houten handvaten?” …. Nee, niet gezien.
Ze zocht het hele huis af, had ze hem onnadenkend ergens neergelegd?, ze keerde alles wel 10x ondersteboven, ze kon niks vinden. Ze nam contact op met familie en vrienden ..jullie een collectezak ?… nee, ook niet. Ze ging naar de kringloopwinkel of hij daar misschien terecht was gekomen…ook niet.
Ze kon er niet van slapen, nachtenlang lag ze te woelen in haar bed. En als ze dan eindelijk in slaap viel kreeg ze de meest verschrikkelijke dromen: Een horde collectezakken kwam donker en dreigend, steeds groter worden op haar af: waar is ons vriendje? Waar is ons vriendje?? WAAR IS ONS VRIENDJE ???
En vervolgens werd ze opgeslokt in het grote zwarte gat van één van de collectezakken. Verschrikt en badend in het zweet werd ze dan wakker.
Ze nam een besluit, er zat maar één ding op: alles eerlijk opbiechten. Dat deed ze, de volgende vergadering. “Ik ben een collectezak kwijt geraakt. Ik heb gezocht en gezocht, maar niet terug kunnen vinden, er mist er nu één in het rek”.
“Er mist al tijden één in het rek”, kreeg ze als antwoord, “die doet dienst op vrijdagmiddag”.
“Echt waar??” Echt waar..
Er viel een grote last van de schouders van onze diaken en zichtbaar opgelucht ging ze na de vergadering naar huis.
een mens lijdt dikwijls ‘t meest
door het lijden dat zij vreest
doch dat nooit op komt dagen..
En onze diaken leefde weer gelukkig.
…………en hopelijk ook lang……
- Ron’s blog: Vakantie. Hoe zo?
Afgelopen juni. Vier weken heerlijk vakantie. Hoezo heerlijk? Hoezo vakantie?
Er moest nog heel wat gebeuren in en rond het huis. Vooral in de garage. Die moest worden omgebouwd tot logeerkamer. Maar ook in de bijkeuken die inmiddels badkamer geworden was.
Eerste dag van de vakantie begon ik nog vol goede moed gipsplaten te sjouwen, op maat te snijden, vast te schroeven.
De volgende dag sauzen.
De volgende dagen…. muren plamuren, schuren, sauzen, behangen.
En de volgende dagen….vloerplaten op maat maken, laminaat leggen.
En de volgende dagen….plinten boven bevestigen, plinten beneden bevestigen.
En de volgende dagen……verven.
Een waslijst aan klussen, en daarbij moet je bedenken dat ik twee linkerhanden heb.
Meestal had ik dan ook hulp. Maar ondanks dat en ondanks dat ik hele dagen, van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat bezig was, schoot het niet erg hard op.
Sommige mensen schijnen het leuk te vinden, maar helaas heb ik opnieuw moeten constateren dat klussen niet bepaald mijn hobby is.
Maar het moest allemaal wel gebeuren. Dus ja….. wat doe je dan?
Heel mijn vakantie ging zowat op aan al dat kluswerk.
En het was nog lang niet klaar!
Gelukkig zijn we de laatste paar dagen nog wel naar onze jongste dochter op Ameland gegaan.
En toen was de vakantie over en kon ik weer ‘gewoon’ aan het werk.
Ik was er wel aan toe.
En nu is het oktober en heb ik twee weken vakantie.
Ik zie er wel een beetje tegenop…..
- Ron’s blog: Wat de kerk kan leren van Feyenoord
Ik ben een Rotterdamse jongen. Als ventje van een jaar of 8 was ik al supporter van Feyenoord. En dat gaat nooit over. Al ben ik niet heel fanatiek. Ik kijk alleen wedstrijden in samenvatting. En alleen als ik weet dat Feyenoord gewonnen heeft. Maar als Ajax verliest kijk ik zeker. Kinderachtig misschien, maar dan kruipt het Rotterdamse bloed toch waar het niet gaan kan. Geen beter vermaak dan leedvermaak. Daar moet je als bepaald niet verwende Feyenoordfan het van hebben.
Trouw
Want als Feyenoordsupporter moet je wel incasseringsvermogen hebben. Hoe vaak zijn ‘wij’ niet de onderliggende partij geweest de afgelopen jaren ten opzichte van Ajax en PSV? Maar dit jaar was het dan eindelijk weer eens zover: kampioen! Gelukkig hebben we er niet zo lang op hoeven wachten als de vorige keer, maar toch.. heel gebruikelijk is en blijft zo’n kampioenschap niet.
Daarom kan de kerk in sommige opzichten nog wel wat leren van de supporters van Feyenoord. Zoals trouw!
Kijk naar de verschrikkelijk zwarte bladzijde in de geschiedenis : 24 oktober 2010. Feyenoord krijgt van PSV een pak slaag : 10-0 !!
Maar laten de supporters daarna hun club in de steek ? Nee ! Drie dagen later, midden in de week, is er in de Kuip een wedstrijd tegen een onaantrekkelijke tegenstander, VVV. Maar de Kuip zit vol. Natuurlijk hebben ze lopen morren (om geen ander Rotterdams woord te gebruiken). Die 10-0 was verschrikkelijk. Maar ze waren er wel weer!
Als iets in de gemeente hen niet aanstaat, kunnen gemeenteleden soms ook morren. Dat mag, dat zal soms terecht zijn, maar dan hoop ik toch dat ze ondanks dat de gemeente trouw blijven.
Betrokken op elkaar
Had Feyenoord dit seizoen de beste spelers? Nee, maar ze vormden met elkaar het beste team. Ze vulden elkaar aan, waren bereid het op te vangen als een ander een fout maakte. Betrokken zijn op de ander, samen één zijn. Wat meer zou je van een christelijke gemeente kunnen vragen ?
Je mag er zijn
Heel rijk is Feyenoord niet. Veel geld om goede spelers aan te trekken was er aan het begin van het seizoen niet. Men kon slechts spelers halen die niet echt in de belangstelling stonden bij de ‘grote’ clubs. De ‘mindere’ spelers. Voor hen was er bij Feyenoord plaats. En daar konden ze zichzelf ontwikkelen.
Zo moet de kerk toch ook zijn. Een plaats voor iedereen. Ook voor hen die zichzelf ‘minder’ waard achten. Een plaats waar iedereen zichzelf mag zijn en tot (geloofs)ontwikkeling kan komen.
Geef de jeugd een kans
Vanwege het weinige geld moesten er ook jeugdspelers worden opgesteld. Ook die konden zich op deze manier ontwikkelen en van waarde zijn voor de club. Dat weet de kerk dan ook weer: een goede jeugdopleiding is van het grootste belang.
Toekomst
Hoe ziet de toekomst er uit? Trainer Arne Slot blijft. Daarom mogen ‘we’ zelfs voorzichtig hopen op prolongatie van de titel.
Hoop is van wezenlijk belang voor een Feyenoordsupporter.
En – zij het op een ander vlak – ook voor een gelovige.
(naar een idee van Jeffry Schipper)