Voor de rubriek ‘Waar is onze jeugd mee bezig?’ werd ik gevraagd om een stukje te schrijven over mijn buitenlandse avonturen. De laatste zes maanden heb ik veel gereisd. Ik was in Zuid-Afrika en Israël waar ik heb rondgereisd door beide landen en heel veel heb gezien. De meeste tijd heb ik echter gewoon in Europa doorgebracht. Ik heb bijna 2,5 maand in Taizé “gewoond” waar ik als vrijwilliger werkte in de “community” daar.
Voor het eerst alleen op reis
Zuid Afrika en Israël waren prachtige reizen en daar was ik altijd met één of meerdere mensen die ik kende. Dit keer was het anders. Nu was ik al zes keer eerder in Taizé geweest, voor een ‘gewone’ week. Maar nog nooit alleen, en nog nooit voor langere tijd. Tijdens de reis ernaartoe met de trein kwam ik dan ook regelmatig voor verschillende uitdagingen te staan. Na eerst een aantal dagen in Genève (vlakbij Taizé ligt dit) van al het moois te hebben genoten, kwam ik aan in Taizé.
Het voelde weer als thuiskomen en dit keer kon ik het ook echt voor langere tijd mijn thuis noemen. Hoewel de eerste week ook wel pittig was, ik kende helemaal niemand en ik sprak de hele dag een taal die ik thuis normaal nooit spreek: Engels is de voertaal. Maar het reizen en het nieuwe mensen ontmoeten hadden me al veel geleerd en al snel maakte ik nieuwe vrienden, vrienden voor het leven.
Uitleggen wat Taizé voor mij betekent aan mensen die er nog nooit zijn geweest, is erg lastig maar ik ga het toch proberen. Mensen denken vaak, ‘O dat is toch die plaats waar je drie keer per dag naar de kerk gaat?’ Toch komen er iedere week duizenden jongeren uit de hele wereld naar Taizé, omdat zij daar ook vinden wat ik daar eerder al vond: inspi- ratie, vrede, liefde, vriendschap, geloof, plezier, rust, en nog veel meer.
Dagelijkse dingen
Mijn dagen in Taizé bracht ik vooral door met werken, naar de kerk gaan, wandelen, veel gezelligheid met vrienden en een heleboel bijzondere ontmoetingen en gesprekken. In de ochtend stonden we rond 8.00 uur op en gingen we eerst met z’n allen naar de kerk. Daarna werd er gezamenlijk ontbeten en gingen we aan het werk tot een uur of 12. Daarna was er het middaggebed en lunchten we weer met z’n allen. In de middag moest er weer gewerkt worden en was er daarna vrijetijd tot 19.00 uur. Dan aten we met z’n allen en gingen we nog naar de kerk voor het avondgebed (wat mijn favoriet was). Na het avondgebed speelden we spelletjes, gingen we wandelen, zonsondergang kijken, maar maakten we vooral heel veel lol met alle vrijwilligers. Het werk was iedere week verschillend. Op zaterdag kregen we altijd ons rooster voor die week. De ene week paste ik op kinderen van allemaal verschillende nationaliteiten en leeftijden, de andere week leidde ik een team van 40 mensen in de keuken. In Taizé hebben ze de op 1 na grootste keuken van Frankrijk, waar je voor 5000 mensen kan koken!
Je gelooft je ogen niet als je het ziet! Ook heb ik zoveel jongeren mogen verwelkomen van over de hele wereld die voor een week naar Taizé kwamen, die gaven we dan uitleg, een slaapplek, maaltijden, inspiratie, uitdaging en nog veel meer. Op maandag en vrijdag hadden we zelf Bijbelstudie met onze groep vrijwilligers en op woensdagavond was er ‘sharing’ waarbij we met de hele groep samen kwamen en verschillende thema’s bespraken.
Life of a permanent
We (the permanents = de groep vrijwilligers) woonden daar in een soort van woongroep. Zowel voor de jongens, als voor de meiden zijn er 3 woongroepen. De eerste groep is voor als men 4 tot 6 weken blijft, dit is een Europese groep. Mijn groep was de tweede groep voor mensen die voor 2 tot 3 maanden blijven, dit is de enige intercontinentale groep. De laatste groep is voor mensen die 6 tot 12 maanden blijven, ook dit is een veelal Europese groep omdat de visa vaak niet langer geldig zijn dan drie maanden. Af en toe zit er ook iemand van een ander continent in.
De groep waarin ik woonde bestond dus uit mensen van allemaal verschillende continenten. Dat was ontzettend leerzaam en ontzettend leuk! Soms waren er ook wel lastige dingen, de meiden die uit arme landen uit Latijns-Amerika kwamen spraken bijvoorbeeld echt alleen maar Spaans, geen woord Engels. Als je “Welcome” zei verstonden ze je al niet meer. Zij hebben niet het onderwijs gehad wat wij hier kennen, en ook de TV, muziek, films e.d. zijn daar allemaal in het Spaans, waardoor ze ook nooit Engels horen.
De broeders van Taizé nodigen ieder jaar mensen uit andere landen uit (buiten Europa) om naar Taizé te komen, zij betalen ook de reis voor de mensen die dit zelf niet kunnen. Vaak gaat het om 1 jongen en 1 meisje per land, of 2 jongens en 2 meisjes per land. Deze meiden woonden dus in mijn groep. Hierdoor heb ik kennis gemaakt met mensen van over de hele wereld en veel mogen leren van verschillende culturen wat supergaaf was. Sommige dingen waren moeilijk, vooral het steeds weer afscheid moeten nemen vonden we verschrikkelijk, wetend dat je zover van elkaar vandaan woont. Je wordt erg close daar, want iedereen komt alleen, niemand kent elkaar, ieders familie is ver weg, waardoor je eigenlijk elkaars familie wordt.
Back to basic
Het leven in Taizé is wel wat anders dan in Nederland. Geen TV, een hele oude computer (met zo’n bakbeest van een beeldscherm) met nog veel langzamer internet. Smartphones heb je weinig aan. Toen de roaming weg werd genomen in juni kon ik hem wel af en toe gebruiken, maar had ik er weinig tijd en aandacht voor.
We schreven elkaar daar brieven/briefjes, versierden onze deuren en kamers met tekeningen, quotes en heel veel andere leuke dingen.
Daarnaast waren respect, vertrouwen en verantwoordelijkheid ook erg belangrijk. Ze geven je veel verantwoordelijkheid als ‘permanent’ en vertrouwen je met alles, dit maakte ook dat iedereen het serieus nam. Ook je eigen vertrouwen groeide daardoor, soms kreeg je één keer iets uitgelegd en lieten ze je daarna gewoon in de auto’s rijden naar verschillende plekken, grote teams leiden enzovoort. Dat was soms lastig als je echt nog geen idee had wat je moest doen, maar je werd er creatief en erg zelfredzaam van wat eigenlijk op iedereen een hele positieve uitwerking had. Je leerde ook veel van elkaar. Daarnaast had je echt tijd voor elkaar, geen Whatsapp, Facebook, Instagram, niet de hele dag worden overspoeld met berichtjes enzovoort, maar heel veel goede gesprekken en heel veel lol in ‘reallife’. Ik heb heel veel tijd gehad om na te denken, te voelen wat ik nu echt wilde in het leven en wat nu echt belangrijk is en daarnaast heel veel nieuwe vrienden gemaakt en bijzondere dingen mogen zien en leren.
Terug in Nederland
Na mijn tijd in Taizé ben ik nog verder door Europa gereisd en heb ik een aantal van mijn nieuwe vrienden mogen opzoeken. Ik was nog in Duitsland, Oostenrijk, Slovenië, Kroatië en Tsjechië. Toen ik terugkwam moest ik wel weer erg wennen. Ik had al in geen maanden Nederlands gesproken, geen agenda hoeven te gebruiken enzovoort.
Inmiddels ben ik alweer 3 weken aan de slag bij de Jeugd Gezondheidszorg (GGD) in Heerenveen en went het gewone leven langzaam weer. Ondanks dat ik vooral mijn goede vrienden en de mentaliteit van daar erg mis, heb ik zoveel mooie herinneringen mee teruggenomen naar Nederland, die zal ik nooit weer kwijtraken. Ik heb vooral heel veel over mezelf geleerd de afgelopen maanden, maar ik heb ook geleerd hoe goed wij het hier in Nederland hebben en hoe waardevol het is om je vrienden en je familie dichtbij je te mogen hebben.
Wil je meer weten over Taizé of weet je niet precies wat het inhoudt? Kijk op www.taize.fr/nl.
Voor een impressie van de sfeer in Taizé staan er 2 video’s op Youtube die afgelopen zomer zijn gemaakt: