Waar is onze jeugd mee bezig?
Dit keer het verhaal van Elida Abma, 20 jaar.
Ze studeert communicatie aan de NHL in Leeuwarden, bachelor studie 3e jaar.
Leven als een Noorse student
Noorwegen, het land van de Vikingen, de vis, sneeuw en de wintersport. Grappig, want ik kan dus helemaal niet skiën. Wat doe je dan in Noorwegen vraag je me? Nou, ik vermaak me hier prima hoor. Ik volg een studie voor een halfjaar, woon in een typische Noorse stad, ga naar veel feestjes met Noorse vrienden, ik reis een beetje rond in dit prachtige land, en – niet te vergeten – ik ga naar de kerk.
Ik woon nu sinds januari in Lillehammer en probeer een beetje een weg te vinden in de Noorse cultuur.
Omdat ik in een studentenhuis woon met nog tien andere mensen op alleen nog maar mijn eigen verdieping, leer je al snel verschillende culturen kennen.
Ik heb een eigen badkamer en kamer, maar de keuken deel ik dus met tien andere mensen. Er wonen bijvoorbeeld vier Noren op mijn verdieping, één jongen uit Tsjechië, drie meisjes uit Duitsland, een meisje uit Zuid-Korea en nog een goede vriendin van mij, ook één Nederlandse.
Vaak koken mijn vriendin en ik samen, omdat dit het goedkoopste is voor ons en, aangezien we niet dezelfde vakken volgen, kan er altijd één van ons boodschappen doen.
We volgen samen wel een Noorse cursus: dit zijn geïmproviseerde lessen die door mijn volleybaltrainer worden gegeven op vrijwillige basis.
Voor het grootste gedeelte zijn we gewoon veel in gesprek om op die manier de Noorse taal te leren beheersen. Geweldig vind ik het en soms lijkt het wel een beetje op het Fries. Sykehus bijvoorbeeld, of ‘veg’ dat je uitspreekt als ‘wei’ en wat dus ‘weg’ betekent.
Ik woon dan ook aan ‘Smestadvegen’.
Nog verder naar het noorden
Maar ik blijf niet alleen in Lillehammer, ik wil dingen van de wereld zien! Laat me je meenemen naar Tromsø, waar ik naartoe ben gereisd met een groepje vriendinnen op 2 maart van dit jaar. Tromsø is een stad helemaal in het noorden van Noorwegen, die jaarlijks veel bezoekers trekt. In de zomer vanwege de middernachtzon, waarbij het 24 uur lang licht is, en in de winter voor één van de meest spectaculaire natuurverschijnselen: de aurora borealis, ook wel het Noorderlicht genoemd. Wij gingen naar Tromsø toe met één missie: het Noorderlicht zien. Daar hadden we maar liefst vijf dagen voor uitgetrokken, het was dus eigenlijk een minivakantie. Backpack op de rug, vol met warme kleding en op naar het vliegveld.
Want het is maar liefst twee uur (!) vliegen vanuit Oslo, de hoofdstad in het zuiden, naar het hoge noorden.
We hebben enorm veel geluk gehad en konden het Noorderlicht gelijk de eerste nacht al zien. Daarna hebben we het niet meer kunnen spotten en hadden we dus nog vier dagen over om ons in Tromsø te vermaken.
Wat doe je dan? Precies! Je gaat naar de kerk op zondag.
In Tromsø staat de meest noordelijke kathedraal ter wereld: de Domkerk. Het is een Lutherse kerk, volledig van hout gemaakt en staat midden in het centrum.
Meest noordelijke kerkdienst
De kerkdienst hier was erg interessant. Omdat ik dus een klein beetje Noors kan (niet overdrijven) kon ik toch redelijk veel van de dienst begrijpen. Aangezien het vastentijd was op het moment dat ik er was
– waar ik zelf overigens ook aan meedoe – herkende ik de passages uit de Bijbel.
Dit was een heel bijzonder moment: ik maakte een Noorse dienst mee die ik kon begrijpen op de meest noordelijke plek ter wereld.
Ze zongen in deze kerk trouwens in twee verschillende talen tegelijkertijd: in het Noors en het Samisch, de taal van de oorspronkelijke inwoners van Noord-Noorwegen: de Sami. Ik heb proberen mee te zingen, maar het Noors ging me toch beter af.
Thuis, in Lillehammer, probeer ik elke zondag naar de kerk te gaan. Niet omdat ik mezelf daartoe verplicht, maar omdat ik het leuk vind. Het is een uitdaging om de dienst te begrijpen, met name de preek. Maar de dominee is een hele aardige man die open staat voor ‘de buitenlanders’ en dus ook graag een praatje met ons maakt aan het einde van de dienst. Het is echt ontzettend leuk om met Noren te praten over religie, en om het ‘Onze Vader’ ook in het Noors te kunnen zeggen en te vergelijken met die van ons. Wat me wel opvalt is dat er bijna elke zondag een doop is, maar afgezien van dat zie je ook hier veel vergrijzing in de kerk.
Spørsmal om Kristen
Samen met een Mexicaanse vriendin van mij die ik hier ontmoet heb wil ik graag met meer jeugd in gesprek over het christendom. We zijn daarom bezig om een bijeenkomst te organiseren waarbij we een soort panelgesprek gaan voeren. Eerder is er al een Noorse versie geweest, en wij vonden het jammer dat deze er niet in het Engels zou komen. Dus hebben we de uitdaging aangegrepen en willen we binnenkort een avond organiseren waarop iedereen welkom is die vragen heeft over het christendom of de Bijbel. In samenwerking met de dominee van de Protestantse Kerk in Lillehammer willen we deze avond mogelijk maken. Het doel is om in een ongedwongen sfeer toch het geloof onder de aandacht van studenten te brengen. Hier in Noorwegen zijn de meeste gelovigen protestant, maar de meeste Noren zijn eigenlijk niet gelovig opgevoed. De avond zal dan ook niet speciaal voor de Noren zijn, maar juist ook voor alle internationale studenten en toeristen die in Lillehammer verblijven. Leuk toch?
En verder?
Omdat ik dit stukje schrijf voor het kerkkrantje, leek het me leuk om deze onderwerpen toe te lichten en om over te vertellen. Maar ik volg hier natuurlijk ook een studie, snowboard zo nu en dan, volleybal in de lokale studentenclub, wandel veel in de prachtige natuur hier en geniet van de culturen en de vriendelijke mensen om mij heen. Het is nu al een ervaring om nooit meer te vergeten. Leven in het buitenland doet iets met je, het maakt je bewust van hoe gelukkig je jezelf eigenlijk mag prijzen.
Ik ben zo dankbaar voor het feit dat dit mogelijk is, dat ik gezond ben en dat ik hopelijk weer terug mag keren naar mijn ouders en broertje in Gorredijk, waar toch nog steeds mijn echte thuis ligt. Maar daar wil ik nu nog even niet aan denken, het is hier nog veel te mooi.
Elida Abma