In de bijbel worden dieren de mens wel eens ten voorbeeld gesteld.
Bijvoorbeeld in Spreuken 6, ver 6 : de luie mens kan een voorbeeld nemen aan de mieren, die altijd ijverig zijn, altijd werken in de zomer om voorraden aan te leggen zodat ze de winter door kunnen komen.
Misschien moeten wij in deze corona-tijden ook een voorbeeld nemen aan sommige dieren. Want steeds weer blijkt er een groep mensen te zijn die al die maatregelen maar niks vindt en zich er dan ook niet aan houdt. Nu heb ik het niet over de mensen die wel eens een ‘Grapperhausje’ uithalen : die onnadenkend en onbedoeld de corona-regels niet volgen, nee, mensen die zich willens en wetens de regels aan hun laars lappen.
Eerdere jaren schreef ik in het kerkblad over de mollen in mijn tuin. Eén molshoop vind ik niet zo erg, twee ook nog niet, maar als je geen maatregelen neemt ziet je tuin er binnen de kortste keren uit als een maanlandschap. Was mijn ervaring. Daarom ben ik de afgelopen twee jaar, vooral met hulp van buiten, (maar wel bìnnen onze gemeente) met succes de strijd aangegaan : de mollen waren verdwenen. De tuin was mol-vrij.
Maar dit jaar, begin maart, wat zag ik achter in de tuin : een molshoop !
Nee, hè ? dacht ik, niet weer ! Moet ik wéér de strijd aangaan.
Maar toen brak corona uit……..het land ging in lockdown. En sindsdien heb ik geen molshoop meer gezien, geen mol is meer aan de oppervlakte verschenen.
Is dat niet frappant ?
Daarom, vrij naar Spreuken 6, vers 6 :
“ga naar de mollen, onwillige nederlander, kijk wat zij doen en word wijs”
zelfs de mol houdt zich aan de anderhalve meter !
Ron