Op donderdag 6 oktober vertrokken we ´s morgens 4.00 uur naar Choest. Na een reis door Duitsland, Oostenrijk, een overnachting in Hongarije, kwamen we vrijdagmiddag tegen 16.00 uur in Choest aan. Daar wachtte ons een warm welkom. Na een maaltijd werden ons onze slaapplaatsen toegewezen. We sliepen op de slaapzalen van de kinderen, waar ze bedden voor ons hadden klaargemaakt. De kinderen zijn in het weekend naar huis, dus konden wij over de hele school beschikken inclusief een nachtwaker. ‘s Morgens werden wij verwend met een heerlijk ontbijt gemaakt door de onderwijzeressen van de school, die hiervoor speciaal bij ons kwamen. Wij vonden dat niet nodig maar ze stonden er op om dat voor ons te doen.
We hadden wel eens tegen elkaar gezegd, we zouden daar ook wel eens willen kijken, want dat moet toch heel bijzonder zijn. En dat was het inderdaad. Toen de kans zich voordeed om met Mient en Gerbrig mee te gaan twijfelden we geen moment. Wat een prachtige schoolinternaat
hebben zij daar gebouwd. Met een hele mooie speelplaats met prachtige bestrating en speeltoestellen en grote afdaken tegen de zon, zodat de kinderen heerlijk kunnen spelen.. Daarnaast ligt buiten ook nog een veldje waar kinderen kunnen oefenen in klimmen, evenwicht
en coördinatie. Binnen is ook nog een grote zaal voor de fysiotherapeut. We waren van plan zondag weer te vertrekken maar men zei “jullie moeten eigenlijk zondag nog blijven want dan is er groot feest in de stad.”. Dus dat hebben we maar gedaan. Welk feest het was, is ons nog
steeds niet duidelijk maar het had iets te maken Hongarije en Oekraïne
500 jaar geleden.
We gingen eerst naar de kerk waar een herdenkingsdienst was. Dat duurde ongeveer 1 uur en 3 kwartier….. We verstonden er niks van, maar het was wel indrukwekkend. De pastoor herkende onder de preek Mient en begon te glimlachen. Na de preek heette hij ons hartelijk welkom en wenste ons Gods zegen.
Toen begon het feest. Op straat in optocht naar het centrum van de stad. Daar stonden allemaal heerlijkheden klaar: goulashsoep in grote kookpotten en brood en wijn en vodka. Terwijl we zaten te eten kwam de directrice van de school naar Mient en vroeg hem of hij op het podium in de stad een toespraak wilde houden over wat hij en zijn vrienden voor de stad hebben gedaan. En dat deed hij zomaar.
Het feest in de stad was een bijzondere ervaring met veel eten en drinken. Toen we dachten dat het voorbij was, werden we uitgenodigd in een restaurant als bijzondere gasten. We kregen plaatsen aan lange tafels met heel veel eten en drinken samen met de prominenten van de
stad. Alweer heel bijzonder.
Maandagochtend hebben we afscheid genomen van de mensen van de school, nadat Gerbrig 37 gehaakte omslagdoeken heeft uitgedeeld die ze de afgelopen zomer samen met vriendinnen, kennissen of familie heeft gemaakt. Dat was heel ontroerend. Sommige vrouwen durfden eerst niet bij Gerbrig te komen, want dat zou wel niet voor hen zijn.
Ze zijn niet gewend ooit een cadeau te krijgen. Enkele vrouwen stonden met tranen in de ogen.
Het was een onvergetelijke reis. En we zijn Mient en Gerbrig dankbaar dat we mee mochten.
We hebben diep respect gekregen voor de vrienden van Ghust, voor wat zij daar allemaal voor elkaar hebben gekregen.
We zijn ook nog even naar Rath geweest waar ze ook meegeholpen hebben aan een weeshuizenproject. Ook waren er leuke ontmoetingen. We vroegen de weg aan een oudere man, hij wist waar we moesten zijn en stapte zo bij ons in auto om ons er naar toe te brengen.
Een leuk gesprek met een meisje op het station.
Een jongen die ons zag schudden aan de notenboom, waar niks meer aan zat, kwam spontaan naar ons toe en overhandigde ons een zak vol walnoten!
Joop en Joukje Meijer