Corona is het meest uitgesproken en meest gelezen woord van de afgelopen maanden. Met steeds meer discussies over wat wèl moet/mag en wat niet.
Volgens het OMT en het kabinet zijn maatregelen noodzakelijk en volgens anderen zijn die maatregelen volstrekt overbodig of op z’n minst buitenproportioneel. En velen mokken en morren dat er van alles niks kan. Daar kwam als laatste druppel de avondklok nog boven op. Inperking van de vrijheid! Wat het natuurlijk ook is. Alleen, de maatregelen zijn natuurlijk niet voor niets. Men hoopt hiermee het virus een beetje in bedwang te kunnen houden. Maar we horen ook van mensen die zich opgesloten voelen en er neerslachtig van worden. Niks te mogen, niks te kunnen.
Het weer werkte ook niet mee. Een aantal graden boven nul. Bewolkt, grauw, grijs, regenachtig. ‘Buiten’ zag er uit zoals men zich van binnen voelde. Maar zie…dan ineens code rood ! Sneeuwstormen ! Temperaturen ver onder nul !
Domme, onwetende hollanders beginnen gelijk over een elfstedentocht, maar de friezen weten wel beter. Maar er kan geschaatst worden ! Onder een héérlijk zonnetje met strakblauwe luchten. Massaal schiet Nederland uit de depressie en gaat het ijs op. Bijna een week lang was corona uit ieders gedachten. Bijna een week lang genieten en plezier maken. Maar na een week verdween mèt de kou ook alle vrolijkheid weer, als sneeuw voor de zon.
“Iis is samar ek wer wetter” wist Gurbe Douwstra al.
En de coronadiscussies werden weer in alle hevigheid hervat. Tot voor de rechtbank. Er was nog wel één troost : de temperaturen namen even lente-proporties aan. En daar werden we dan wel weer een beetje vrolijk van.
Corona zal voorlopig nog wel blijven, helaas. De maatregelen ook. Het vaccineren gaat langzaam maar zeker door. En dat lente-gevoel moeten we dus ook maar een beetje zien vast te houden. En daarmee moed en hoop.
Prediker zei het al : “het licht is een genot. Wat een weldaad voor de ogen om de zon te zien”.
Wijze woorden van wijs man. Ook voor corona-tijd.
Ron